Ruch drogowy w Warszawie

Warszawa jest głównym węzłem komunikacyjnym Mazowsza. Przez miasto przebiega droga ekspresowa S8, 5 dróg krajowych: DK2, DK7, DK8, DK61 i DK79 oraz 14 dróg wojewódzkich: DW580, DW629, DW631, DW633, DW634, DW637, DW638, DW706, DW711, DW717, DW719, DW724, DW801 i DW898. Po zniszczeniach II wojny światowej, powstania warszawskiego i powojennych rozbiórkach kamienic, w mieście poprowadzono i poszerzono kilka ciągów transportowych. Jednak przez kolejne dziesięciolecia, aż do lat 90. XX wieku inwestycje transportowe były daleko niewystarczające – Warszawa długo była jedną z nielicznych stolic europejskich pozbawioną metra, nadal brakuje kilku połączeń mostowych, miasto nie ma też obwodnic wyprowadzających ruch poza obszar miasta (nie licząc DK50 przebiegającej ok. 30 km od Warszawy) i ruch tranzytowy prowadzony jest przez centrum.
Jednym z głównych zadań miasta jest rozwój sieci transportu miejskiego, mogącego stać się alternatywą dla prywatnego transportu samochodowego, którego rola w centrum miasta będzie ograniczana. W 1999 powstała strefa płatnego parkowania w śródmieściu, w przyszłości rozważa się wprowadzenie opłat za wjazd do centrum. Jednocześnie od początku XXI w. prowadzone są działania mające na celu zintegrowanie różnych środków transportu: przy dużych węzłach przesiadkowych powstają parkingi typu Parkuj i Jedź (Park and Ride), uruchomiono wspólny bilet ZTM-KM rozszerzając następnie jego zasięg na kolejne gminy podwarszawskie, wydłużono sieć autobusów podmiejskich, na ciągach ulic pozbawionych transportu szynowego powstają wydzielone pasy dla autobusów, następuje też sukcesywna wymiana taboru i modernizacja linii tramwajowych i kolejowych.
Na podstawie danych od 2006 o podróżach z urządzeń nawigacyjnych firmy TomTom producent w 2010 podaje, że wśród 59 miast Europy Warszawa po Brukseli ma największy udział głównych ulic (37,5%), na których prędkość poruszania jest równa 70% ograniczenia prędkości (w miastach europejskich są różne ograniczenia prędkości

^.