Do utworzenia klubu przyczynił się w znacznym stopniu wybuch I wojny światowej, bowiem w skład ówczesnych Legionów Polskich wchodziło wielu żołnierzy, którzy przed wojną uprawiali futbol.
Pierwsze treningi drużyna rozpoczęła jeszcze wiosną 1915 w Piotrkowie Trybunalskim,
zaś między 5 a 15 marca 1916 na wniosek chorążego Zygmunta Wasseraba w
kancelarii kompanii sztabowej Komendy Legionów Polskich w Kościuchnówce (znajdującej się niedaleko Maniewicz na Wołyniu) doszło do założenia klubu piłkarskiego. Na jej prezesa mianowano chorążego Władysława Groele, a plutonowy Stanisław Mielech zaproponował nazwę „Drużyna Legjonowa LEGIA”, przyjęto zaś inną – „Drużyna Sportowa Legia,
biało-czarne barwy i herb ukazujący białą literę „L” (symbol Legionów)
na czarnej tarczy. Innymi propozycjami nazwy były: „Drużyna Komendy
Legionów” oraz „Stryr”. Piłkarze grali w białych strojach z ukośnymi czarnymi pasami (nawiązanie do Czarnych Lwów).
Jeszcze wiosną tego samego roku zespół rozegrał szereg meczów z
innymi drużynami żołnierskimi, które w większości kończyły się
zwycięstwami „Drużyny Legjonowej LEGIA”. Najstarsze zachowane wyniki to:
7:0 z Dywizyjnym Zakładem Sanitarnym, 3:3 z 6. Pułkiem Piechoty
Legionów oraz dwa zwycięstwa (6:4 i 3:1) z 4. Pułkiem Piechoty Legionów. W lipcu 1916 – w związku z ofensywą Brusiłowa – Legiony zaczęły wycofywać się na zachód, a klub przeniósł się do Warszawy. Pierwszy mecz w nowym mieście rozegrano 29 kwietnia 1917 (remis 1:1 na Agrykoli przeciwko Polonii Warszawa).
W sumie z dziewięciu rozegranych w stolicy spotkań Legia trzy
zremisowała, a sześć wygrała. W pierwszym wyjazdowym spotkaniu Legia
odniosła zwycięstwo 2:1 nad ówczesnym mistrzem Polski Cracovią w Krakowie, dzięki czemu została obwołana nieoficjalnym mistrzem kraju. W 1918 wojna się zakończyła, lecz drużyna kontynuowała grę na szczeblu amatorsko-towarzyskim.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz