Według klasyfikacji Wincentego Okołowicza Warszawa leży w strefie klimatu umiarkowanego ciepłego przejściowego. Według uaktualnionej klasyfikacji Köppena-Geigera Warszawa leży w strefie Dfb – klimatu umiarkowanego kontynentalnego.
Cechami charakterystycznymi klimatu Warszawy są dość równomierne opady o średniej wieloletniej około 493 mm/rok z maksimum w czerwcu (72 mm) i minimum w lutym (18 mm). Średnia roczna temperatura powietrza wynosi +7,8 °C z maksimum w lipcu (+18,0 °C) i minimum w styczniu (–3,3 °C). Okres wegetacyjny
wynosi około 200 dni. Warszawa jest najczęściej pod wpływem mas
powietrza polarno-morskiego (około 60% dni w roku) oraz
polarno-kontynentalnego (około 30% dni w roku).
W Warszawie i okolicach bardzo wyraźnie zaznacza się wpływ dużej aglomeracji miejskiej na klimat (tzw. miejska wyspa ciepła).
Objawia się to poprzez wyższe średnie temperatury w centrum miasta,
wyższe opady (nagrzanie powietrza powoduje powstawanie silnych prądów
wstępujących i chmur konwekcyjnych, którym towarzyszą ulewne opady i
burze). W zależności od warunków meteorologicznych różnica temperatury
między śródmieściem Warszawy i przedmieściami może sięgać 7-8 °C, a
nawet 10 °C. Ze względu na większą szorstkość podłoża w centrum miasta zmniejsza się prędkość wiatru.
Z uwagi na wysoką zawartość aerozoli
i zanieczyszczeń w powietrzu, zwiększa się zachmurzenie oraz pogarsza
się przejrzystość powietrza, co prowadzi do zmniejszania bezpośredniego
promieniowania słonecznego i zwiększenia promieniowania rozproszonego. Usłonecznienie w Warszawie wynosi ok. 1600 godzin/rok, z tym że w centrum miasta jest o 10% niższe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz